Heerlijk dat warme weer, maar wat doe je aan?? Zo min mogelijk als het even kan. Niemand wil kleffe oksels of een natte rug. Hier thuis maakt het epileerapparaat (au!) overuren, is papa’s scheermes vaker in gebruik dan de rekenmachine in de toetsweek en werd er druk gesmeerd met bruinzonderzon. Dat leverde in eerste instantie een soort girafachtig resultaat op: een horde gevlekte benen denderde hier de trap op en af. Inmiddels weten de dames hoe je smooth een Ibiza-look creëert zonder 1 zonnestraal. Dat voelt veilig qua huidkankervermijding.
Wat minder veilig voelt: de dresscode. Want om die gladde, bruine benen doe je natuurlijk een heel klein rokje of rafelig spijkershort. En daarboven een topje. En dan eentje met een blote buik en spaghettibandjes. Of niet?
Gisteren ontspon zich een interessante discussie aan tafel met de 4 dochters van 12,15,17 en 20. Een klasgenoot was aangesproken op haar shirt met inkijk. Het meisje was er nogal upset over: “waar had die docente het over??? Ze droeg zelf ook broeken met een kamelenteen!”
Hoewel ik kamelentenen ook onsmakelijk vind, gaf ik aan dat die docent er best iets van mocht zeggen als er een soort van lokale ‘niple-case’ aan de hand is.
“Je mag toch zelf weten wat je aan doet?!” “We leven in een vrij land!” “Hoezo, sexy??” “Wat nou, kleine tietjes mogen dan wel in een hemdje maar als je grote borsten hebt, niet?? Belachelijk!”
Ingewikkeld. We kwamen er op uit dat je het een beetje moet aanvoelen. Een school is geen beachparty. En als een school bepaalde huisregels heeft, kan daar ook een dresscode bij horen. Dus wèl korte broeken, maar niet zo kort dat je billen eruit floepen. Wèl doorzichtige shirtjes, maar met BH. Wèl topjes maar geen blote buiken. “En die kamelentenenbroek van de docent?” Toen kwamen we er ff niet uit. Mag een school leerlingen aanspreken op dresscode? Wat mij betreft wel.
