Als de zooi niet meer is te overzien, bid ik dat het woensdag wordt. Dan komt namelijk Marion. Mijn steun en toeverlaat. Marie Kondo is bij haar vergeleken een losgeslagen sloddervos. Ze begon 13 jaar geleden bij ons als oppas en ontpopte zich met haar man tot reserve opa en oma, blijmakers, opruimers, Roti bereiders en sfeermakers. Woensdagavond verlaten ze mijn huis, heerst er orde en zit ik er zeker een paar uur opgeruimd bij.
Daarna slibt de boel verrassend snel dicht, ligt de trap weer vol boeken en huiswerk, staan de lekkende theezakjes op de gekste plekken, liggen de scheenbeschermers weer te stinken in de hal, vind ik in elke hoek een verdwaalde onderbroek, maar die paar uur is genieten. Morgen is het woensdag… maar Marion is op vakantie. We tellen de dagen af dat ze weer terug is. Hulde aan de hulptroepen!
Ik heb er nogal wat versleten en er een hoop van geleerd.
In Amsterdam hadden we een werkster/oppas die zichzelf huishoudmanager noemde. Ze was nogal hyper; stond ze opeens in mijn keuken planken te zagen omdat ze berguimte in mijn kastjes miste. Dat hyper gedrag kwam door haar cocaïneverslaving, maar dat hoorde ik pas later.
We hadden een orthodox joodse oppas met het uiterlijk van Miss Israel. Op vrijdag voor zonsondergang moest ze thuis zijn. Dan raakte ze geen lichtknopje meer aan want dat mocht niet van haar geloof. Voor mijn kinderen was ze een engel, voor mij een schoonmaakgoeroe: mijn keuken was nog nooit zo schoon. Van de ene op de andere dag was ze verdwenen, trouwde haar droomprins en emigreerde naar Israel.
Ik had een oppas uit Zuid Afrika van 19 die geschaakt werd door mijn werkster van 42. Na 3 weken! Toen had ik geen werkster en geen oppas meer.
We kregen de mij-maak-je-niet-gek-want-ik-doe-dit-al-jaren-gastouder die het geduld had uitgevonden. En lieve H, maar die ging op haar eigen kleinkinderen passen.
Fatima was een vrolijke Marokkaanse. Ze droeg een hoofddoek. Als mijn man niet thuis was ging die af. Toen zag ik dus dat je van zo’n hoofddoek dragen kaal wordt! Dat kaal worden leek mij een goed argument om ‘m niet te dragen maar ze wou het zelf. Zei ze.
Dan was er een legertje 15-jarige oppassen die vooral kuilen in de bank maakte en chips vrat. De beeldschone kapster die de mooiste vlechten kon maken. De slissende oppas (daar kon ze niks aan doen, dat kwam door haar piercing) met de chiwawa, maar die verkoos een wilder leven als animator op een Italiaanse camping. We hadden de Mary Poppins achtige oppas die een poging deed mijn kinderen viool te leren spelen. Ze werd muziekjuf.
En de Tjechische au pair op sloffen, die vertelde dat ze in 3 maanden alles op Netflix had gezien. Alles! Best knap. Ze vertrok uit heimwee.
Gelukkig appte onze Marion dat Portugal heel leuk is maar dat ze wel weer terug komt. We kunnen niet wachten.